„Trudna sztuka równowagi”, przed którą stoi Starmer w związku z umową handlową z USA – i prawdziwe wyzwanie, które dopiero nadejdzie

Jeśli szukasz wizualnej reprezentacji wyzwań dyplomacji transatlantyckiej w roku 2025, nie musisz szukać dalej niż Ratusz w Oslo.

W piątek na jego marmurowych ścianach, pokrytych muralami, odbył się europejski szczyt wojskowy.

W grudniu – jak co roku – odbędzie się ceremonia wręczenia Pokojowej Nagrody Nobla. To nagroda, którą Donald Trump powiedział, że zasługuje na wygraną.

Choć przywódcy zgromadzeni w stolicy Norwegii nie mówią tego publicznie, wszyscy mają zupełnie inne spojrzenie na to, jak wygrać pokój niż prezydent USA – szczególnie jeśli chodzi o Ukrainę.

Jak dotąd sir Keir Starmerowi udało się zamaskować różnice w polityce zagranicznej USA i Europy za pomocą ciepłych słów i uprzejmości.

Jednak osiągnięcie porozumienia w kwestii handlu może okazać się trudniejsze.

Umowa między USA i Wielką Brytanią ogłoszona w czwartek nie zawierała żadnych oczywistych sygnałów ostrzegawczych, które mogłyby utrudnić bliższe powiązania handlowe z UE.

Jednak częściowo wynikało to z faktu, że była to raczej reakcja i lekarstwo na system taryfowy Trumpa, niż proaktywna próba scalenia obu krajów.

Owszem, podszyte partyjno-politycznym jadem, ale liderka konserwatystów Kemi Badenoch ma rację, mówiąc, że ta umowa „nie jest nawet umową handlową, jest umową taryfową i że jesteśmy teraz w gorszej sytuacji niż sześć tygodni temu”.

Choć może być tego więcej.

Rząd będzie zachwalał potencjalne korzyści, ale istnieją też zagrożenia.

Weźmy na przykład podatek od usług cyfrowych – bardzo znienawidzony przez Biały Dom Trumpa, uznając go za niesprawiedliwe obciążenie amerykańskich firm technologicznych.

Mimo wyraźnych nacisków ze strony rządu, w tym tygodniu sprawa pozostała nietknięta.

Poproszony jednak o wykluczenie zmian w przyszłości, premier nie zajął stanowiska, mówiąc jedynie, że obecna umowa „tego nie obejmuje”.

Czytaj więcej: Kluczowe szczegóły umowy handlowej Wielkiej Brytanii i USA Nie jest to szeroka umowa handlowa marzeń zwolenników Brexitu – analiza

Według eksperta ds. handlu Davida Heniga potencjalne punkty zapalne na transatlantyckim diagramie Venna, który Downing Street próbuje nakreślić, to standardy żywności, regulacje cyfrowe i usługi.

„To trudna sztuka równowagi. Na tym etapie wygląda na to, że Wielka Brytania będzie bardziej zgodna z UE w kwestii przepisów dotyczących towarów, ale być może trochę bardziej ze Stanami Zjednoczonymi w kwestii przepisów dotyczących usług” – powiedział.

Dla weteranów batalii o Brexit po 2016 r. może to brzmieć jak przyjęcie przez Partię Pracy mantry „ciastowości” z ery Borisa Johnsona – lub próba zrobienia jednego i drugiego.

👉 Kliknij tutaj, aby posłuchać Electoral Dysfunction w swojej aplikacji podcastowej 👈

To rzeczywiście ironia, biorąc pod uwagę, że sir Keir jest politykiem, który poparł kampanię pozostania w UE, a następnie wezwał do przeprowadzenia drugiego referendum.

Ale teraz najważniejsze jest to, co działa – nie dla Downing Street, ale dla grup wyborców, którzy porzucili Partię Pracy odkąd ta objęła urząd.

Dlatego premier po raz kolejny próbował nadać humanistyczny charakter umowom handlowym zawartym w tym tygodniu.

Jak powiedział, są to porozumienia, których miarą będzie liczba „tysięcy miejsc pracy”, jakie dzięki nim uda się zabezpieczyć w całym kraju.

Teraz prawdziwym wyzwaniem jest połączenie pracy wykonywanej w marmurowych salach stolic świata i przekonanie ludzi w kraju, dlaczego jest ona dla nich ważna.